اَلتَّبْذِیرُ قَرِینٌ مُفْلِسٌ
حدیث : 1043 • صفحه : 56 دانلود تصویر | دانلود پی ان جی
ترجمه کلمه به کلمه :
- اَلتَّبْذِیرُ : اسراف ، ولخرجی
- قَرِینٌ : همدم ، همنشین ، همراه
- مُفْلِسٌ : ورشکسته ، تهیدست
این سخن حکیمانه ، در یک جملهی کوتاه ، ماهیت و سرانجام ناگزیرِ اسراف را به شکلی استعاری بیان میدارد .
۱. مفهوم «التَّبْذِیر» ( اسراف ) :
اسراف صرفاً به معنای خرج کردن زیاد نیست ، بلکه به معنای خارج شدن از حد اعتدال و قرار دادن شیء در غیر موضع خود است .در امور مالی ، تبذیر به معنای هدر دادن و مصرف نامعقول ثروت ، امکانات و منابع است ، حتی اگر فرد ثروتمند باشد .
۲. تشبیه به «قَرِین» ( همدم و همنشین ) :
در این حدیث ، تبذیر به عنوان یک «همنشین» معرفی شده ، این تشبیه نشان میدهد که اسراف مانند یک خصلت یا یارِ وفادار ، با شخص همراه میشود .اگر فردی در زندگی خود تبذیر را به عنوان یک عادت یا همدم بپذیرد ، پیوسته او را در مسیر خود همراهی خواهد کرد .
۳. سرانجام محتوم «مُفْلِس» ( ورشکسته ) :
واژهی «مُفْلِس» به کسی اطلاق میشود که تمام دارایی خود را از دست داده و تهیدست شده . ترکیب «قَرِینٌ مُفْلِسٌ» ( همدم ورشکسته ) بیانگر این واقعیت قطعی است که :
- نتیجهی نهایی اسراف ، ورشکستگی است : هر که با اسراف همنشین شود ، حتی اگر در ابتدا ثروتمند باشد ، دیر یا زود به فقر و ورشکستگی مالی و حتی تهیدستی از نظر منابع دیگر ( مثل وقت و انرژی ) دچار خواهد شد .
- خصلتِ اسراف ، خود ورشکسته است : یعنی ماهیت اسرافگری ، ماهیتی مخرب و زایندهی فقر است . این خصلت به ذاته فاقد خیر و برکت است و هر جا که حلول کند ، برکت و ثروت را از بین میبرد .
این حدیث شریف هشداری جدی است که دلالت بر رابطهی علت و معلولی بین اسراف و فقر دارد . پیام آن این است که اسرافکاری و ولخرجی نه تنها موجب اتلاف منابع میشود ، بلکه در درازمدت ، عاقبتی جز نیستی و ورشکستگی (هم در سطح فردی و هم اجتماعی) نخواهد داشت .
- درباره تبذیر در ویکی شیعه بیشتر بخوانید
دیدگاهها
هیچ نظری هنوز ثبت نشده است.