یَنْبَغِی لِمَنْ عَرَفَ سُرْعَةَ رِحْلَتِهِ أَنْ یُحْسِنَ اَلتَّأَهُّبَ لِنَقْلِهِ

حدیث : 10931 • صفحه : 796   دانلود تصویر   |   دانلود پی ان جی

ترجمه کلمه به کلمه :

• یَنْبَغِی : شایسته است / سزاوار است
• لِمَنْ : برای کسی که / برای آنکه
• عَرَفَ : شناخت / دانست
• سُرْعَهَ : سرعتِ
• رِحْلَتِهِ : کوچ کردنش / سفرش ( منظور سفر آخرت )
• أَنْ : که
• یُحْسِنَ : نیکو کند / بهترین را انجام دهد
• اَلتَّأَهُّبَ : آمادگی / آماده شدن
• لِنَقْلِهِ: برای انتقالش / برای کوچش ( به آخرت )

حدیث شریف “یَنْبَغِی لِمَنْ عَرَفَ سُرْعَهَ رِحْلَتِهِ أَنْ یُحْسِنَ اَلتَّأَهُّبَ لِنَقْلِهِ” یکی از آموزه‌های عمیق و بیدارکننده در مکتب اهل بیت علیهم‌السلام است که انسان را به تأمل در حقیقت زندگی و مقصد نهایی فرامی‌خواند . این کلام نورانی ، با بیانی شیوا ، بر اهمیت “آمادگی” برای رویداد اجتناب‌ناپذیر مرگ و انتقال به سرای باقی تأکید می‌ورزد .

بخش ابتدایی حدیث ، “لِمَنْ عَرَفَ سُرْعَهَ رِحْلَتِهِ” ، به ضرورت معرفت و بصیرت اشاره دارد . انسان خردمند کسی است که فانی بودن دنیا و سرعت گذر عمر را درک می‌کند . زندگی ، در حقیقت ، سفری کوتاه و گذراست که مقصد آن سرای جاودان آخرت است . این شناخت ، نه تنها به معنای دانستن عقلی ، بلکه به معنای باور قلبی و عمیق به این حقیقت است که انسان را از غفلت بیدار می‌سازد .

در ادامه ، حدیث فرمان به “یُحْسِنَ اَلتَّأَهُّبَ لِنَقْلِهِ” می‌دهد . “احسان تأهب” یعنی بهترین و کامل‌ترین نوع آمادگی . این آمادگی تنها شامل جنبه‌های مادی و دنیوی نمی‌شود ، بلکه ابعاد معنوی و اخلاقی را نیز دربر می‌گیرد . از جمله آمادگی برای این سفر بزرگ میتوان به

• عمل صالح : انجام واجبات و ترک محرمات ، خدمت به خلق ، و کسب رضایت پروردگار
• تزکیه نفس : پاک‌سازی روح از رذائل اخلاقی و آراستن آن به فضائل .
• توبه و استغفار : جبران گناهان و طلب آمرزش از درگاه الهی .
• ادای حقوق : ادای حقوق الله و حقوق الناس ، اعم از مادی و معنوی .
• رعایت تقوا : پرهیز از هر آنچه که موجب دوری از حق می‌شود .

اشاره کرد

تعبیر “لِنَقْلِهِ” ( برای انتقالش ) بسیار دقیق و ظریف است . مرگ در این نگاه ، پایان هستی نیست ، بلکه “انتقالی” است از یک منزل به منزل دیگر ، از عالم دنیا به عالم برزخ و سپس قیامت . این انتقال نیازمند زاد و توشه‌ای است که انسان باید در طول زندگی دنیوی خود فراهم آورد .

این حدیث شریف نه تنها یک هشدار ، بلکه یک دعوت به حیات طیبه و بهره‌برداری صحیح از فرصت زندگی است . با درک سرعت گذر ایام و یقین به سفر قریب‌الوقوع به سوی پروردگار ، انسان مؤمن انگیزه‌ای قوی برای بهبود رفتار ، اعمال نیک ، و ساختن آینده‌ای روشن در سرای باقی پیدا می‌کند .